Nou, zodra je voorbij bent komt die grafbek weer tevoorschijn. Maar goed, ga jij maar eens 15 uur per dag werken, de hele dag met je gekromde rug over die kuttoeristen heen hangen om met je 45 kilo te proberen die luxe vetnekjes los te krijgen. Maar masseren kunnen ze wel. Al heb ik nog steeds koppijn. Maar goed, ik ben dan ook zo’n luxe vetnek die al jaren verkouden wordt tijdens mijn 3 weken vakantie. Die voor ruim 15x zoveel geld amper 36 uur werkt per week.
Maar hier gemasseerd worden is perfect. Ik heb al een tijdje last van hernia klachten, door een gespannen bilspier die tegen m’n rugzenuw drukt. Ze spreken hier alleen amper Engels. Dus ja, hoe maak ik duidelijk dat ik massage óp m’n bil wil en niet ín m’n bil. “Nooo hlappy endling only hlappy ass”. Ja, lekker duidelijk.
Drie keer per week gemasseerd worden is zo gek nog niet tijdens een vakantie. Nu zal ik hier bijna een half jaar zijn, maar de gemiddelde vakantieganger zal hier 3 weken zijn. Die grafbekken hier in Thailand, worden na twee vrije dagen, weer door hun baas gebeld waar ze blijven. Om zich in een glimlach wurmen, voor 8000 baht per maand. Hun huur is trouwens ook vaak zoiets, €190,-. Dus als ik ze geen fooi geef kunnen ze die dag een hapje minder eten. En dan gaan die kuttoeristen ook nog afdingen. Geen wonder dat ze dubbel zoveel geld vragen.
Ik sprak een jongen bij een Fish&Feet. Lekker trouwens, raad ik iedereen aan. Het is even wennen, maar na een paar minuten voelt het echt super lekker en schoon. De jongen vertelde dat hij sinds 3 maanden hier werkt en nu drie jaar in Thailand woont. Zelf komt hij uit Myanmar en over een paar weken wordt hij 21 jaar. Hij zal dan naar zijn familie toe gaan om dit daar te vieren. Die heeft hij dan drie jaar niet gezien. Hij werkt gemiddeld 11 uur per dag en verdient 9000 baht per maand. Hij verteld dat de Thai die op de straat werkt zeker 14 uur werken en de mensen in de vaste shops dus minder. Zijn wonen en eten kost hem 3000 baht per maand á €75,-. Dit omdat hij deelt met een aantal huisgenoten. De rest van het geld stuurt hij naar zijn familie. In Myanmar is erg veel werkloosheid en eigenlijk iedere familie heeft wel iemand in Thailand werken voor de hele familie.
Ik vertelde dat een half uur Fish&Feet in Nederland zo’n 1000 baht kost, €25,-. Hier betaal ik nu 170 baht. Hij schrok hier van, maar benoemde ook direct het economische verschil tussen onze landen.
Voor 3000 baht per maand rondkomen gaat mij als toerist overigens sowieso niet lukken. Als ik op straat een potje Tum Yum koop voor 80 baht, dan betaald de local Thai dat voor nog geen 30 baht. Ook kleding zal voor mij 200 baht zijn en voor de local 50. Dus ze zijn misschien arm, maar zeker niet gek en ze zorgen goed voor elkaar.
Leuke en vriendelijke jongen. En een waardevol gesprek.