“Come out and dance, if you have the chance!” Heerlijk! Dansen!
Dat is precies wat ik gisteren deed. Maar dan liggend in de zon, op het gras van het Noorderplantsoen en met mijn voetjes in de zandbak.
Ik dans! En ik pink gewoon weer fijn een traantje weg. Omdat het zo immens heerlijk is om te huilen van geluk. Dat moeten we écht met ons allen veel meer doen. Dansen als we de kans krijgen. Genieten van wat het leven brengt. Gewoon heel even voelen, écht voelen, hoe fijn het leven soms is.
Niet alleen van A naar B willen fietsen omdat we bij B moet zijn. Maar naar B fietsen omdat de fietstocht onderweg zo fantástisch is! En omdat je dan soms per ongeluk langs het plantsoen komt waar de eerste echte zomerse zon geweldig schijnt. Of omdat je dan opmerkt dat er van het gemeentebusje voor je, drie kopjes van het ene raam naar het andere raam gaan, alleen omdat zij jou in al je glorie en met je heerlijke glimlach voorbij willen zien fietsen. Je snapt natuurlijk dat het hier over mij gaat hè ;). Maar daar kún je toch niet anders, dan even keihard bij stilstaan.
Iedereen voelt die drang. Maar te weinig geven we eraan toe. Want dan komen we te laat. Gá gewoon even 5 minuten om, zodat je bij de klimtoren heeeeel eventjes het zand tussen je tenen kunt voelen glijden. Omdat de zon schijnt. Omdat de ander écht wel begrijpt dat je 5 minuutjes te laat bent, omdat je heeeeel even een intens moment met jezelf wilt beleven. En als de ander dat niet snapt, leg het dan uit, zodat de ander misschien morgen ook een extra moment zal pakken. (En anders moet je je afvragen of je wel een afspraak met diegene wilt).
Of het nu door de voetjes in het zand is, door een glimlach naar een vreemde of door een paar heerlijk diepe ademteugen voor de spiegel, terwijl je kijkt naar je fijne zelf. Dat moeten we echt meer doen met ons allen. Zing mee met de muziek in je oordoppen, glimlach naar vreemden, geef een knipoog en geniet. Je zult zien, je krijgt er sowieso iets van terug.
Ja, noem het de zomer in mijn bol, of misschien is het naar mijn hoofd geschoten. Misschien ben ik wel tijdelijk ontoerekeningsvatbaar. Maar ‘WHO THE HELL CARES!’ Ik voel mij goed. Ik voel mij fijn en ik gun iedereen dit gevoel. Al duurt het maar een uur, een minuut of zelfs een seconde. Iedereen kan het en ook ik steeds meer. Dansen is zo heerlijk. Dus “Come out and dance, if you have the chance!”