“Broek uit, op je hoofd! Broek uit op je hoofd!” Zegt Arwen als ze Hut in haar spierwitte, elegante blote benen langs het veld ziet staan. “Ssssssttt” zegt Hut, terwijl ze stiekem achter het voetbal doeltje haar broek uit trekt.
Het lijkt een wedstrijd dag als altijd, maar de spanning is om te snijden. En niet omdat we hopen Hilversum te verslaan, want we weten al dat we hen een thuispoeper gaan laten ruiken. Daarbij heeft Coach Hut ons al behoed voor degradatie en staan we veilig op de 4e plek.
Nee. We wachten allemaal op het moment dat we met onze legende in het veld mogen staan.
“Ik heb mijzelf 10 tot 20 minuten als Winger gegeven.” Zegt Hut, zoals ze vroeger naar het schijnt, in 1992 ook is begonnen. “En als ik de bal krijg, zal ik scoren. Als het maar wel 10 meter voor de tryline is.” Vol vertrouwen staat coach Hut haar laatste wedstrijd langs de kant te wijzen, roepen en schreeuwen. Ze lijkt overtuigd van haar spetterende rentree.
De eerste helft is volop aan de gang en de Lady Bears en de All Blues zijn aan elkaar gewaagd. Maar de spanning en het enthousiasme die bij deze laatste competitiewedstrijd horen, vervagen bij het idee dat ons team straks op het veld zal staan met onze heuse held en legende, coach Hut.
Vandaag is het van ondergeschikt belang dat Hilversum in de 8e minuut de eerste try drukt en dat de Lady Bears 7 minuten later het antwoord geven. En dat Mel na een half uur de tweede try drukt en beide conversies geraakt worden door Nasja. Al deze weetjes vervagen bij de volle verwachting waarmee onze Berenhartjes kloppen.
De stand is 19-5. De tweede helft is 3 minuten bezig en Hut is toch echt niet zo zelfverzekerd, als haar grote mond deed vermoeden. Ze is zo gespannen dat ze uit haar jaszak haar pakje Marlboro light trekt en er één opsteekt. En al zenuwpaffend langs het veld, scoren de All Blues hun tweede try.
Het lijkt zo ver. Ruim tien minuten in de tweede helft. Monique Hut, onze wereldcoach, trekt haar broek uit. Arwen zingt en Hut sust haar tot stilte. De spanning is om te snijden. Gaat ze hut echt doen? En houdt ze het zonder kleerscheuren een half uur vol?
“REF! Wissel!” Roept Monique. Marijke gaat eruit. Maar Hut stuurt Leonie het veld in. “Over 7 minuten.” Zegt ze met een brede ietwat onwennige en gespannen glimlach. Dan zal het wel precies 20 minuten spelen zijn voor haar. Hut vindt het spannend. Dat kun je zo wel zien.
En dat mag ook best, na zo lang niet geshined te hebben op het veld, na een rughernia, een operatie en nog een tweede kleine hernia. De chirurgen hebben deze maar laten zitten, want ze moet toch wat te klagen overhouden. Over uitpuilingen gesproken, ze schijnt haar hele rugbycarrière ongeveer met ingetapete enkels gespeeld te hebben, omdat ze super instabiel zijn en ze kreeg ergens onderweg ook nog een paar cystes erbij, zo heb ik gehoord. Dapper dus dat ze nu gewoon op het veld gaat staan shinen.
Vijf over twee. Hut trekt haar jasje uit. Iedereen is vol blijde verwachting. Het publiek kijkt hoe ze zich klaar maakt voor haar briljante come back. 25 Hele minuten lang. Luca wordt gewisseld. Hut hobbelt al roepend, wijzend en coachend en onder wild applaus het veld op en neemt met een grote gefocuste glimlach de full back positie in.
‘The Legend’ is nog niet van haar plek af geweest, maar de Lady Bears voelen zich geïnspireerd door alleen al de aanwezigheid van deze majestueuze verschijning in hun midden. Gemotiveerd door het nieuwe moreel, scoort Tox twee tries vlak achter elkaar, terwijl Hut als full back mee hobbelt. Er valt een gat in de Groningse verdediging en er breekt een All Blue speler door. Hut zet het op een lopen en focust op de core van de tegenspeelster, met als doel haar vervolgens ongenadig aan de zijkant het veld af te tackelen. Maar vlak voordat ze het hoogtepunt van haar wedstrijd kon laten zien, lag ze ineens op de grond.
“Jah!” Zegt Hut na de wedstrijd verontwaardigd. “Ik had goede communicatie met Nasja. Zij de buitenkant en ik de binnenkant. Maar ja, toen kwam Tox eraan en die tackelde mij! Nu zullen we nooit weten hoe geweldig mijn tackle was geweest. Want ik had haar zeker gehad.”
Gelukkig is er al snel een nieuwe kans. Arwen scoort bijna een try, maar na een tackle het veld uit, volgt er een scrum op 5 meter. De All Blues kicken de bal hoog en full back Hut ontvangt in al haar gracieusheid de bal in haar handen. Een heerlijk samenspel en assists zo uit het boekje van onze trainer, zorgen ervoor dat Pookie op snelheid de bal ontvangt en een try scoort. De laatste try van deze wedstrijd en van dit seizoen.
Hut is blij. De Lady Bears zijn blij. Hut is trots en de Lady Bears nog trotser. Dat is zeker een erehaag waard. Met een brede grijns op haar gezicht, loopt wereldcoach Hut de haag met fans door. Met 17 jaar als jeugdtrainer op haar CV en 5 jaar lang de dames tot een aantal hogere niveaus te hebben gebracht, klapt iedereen voor haar en lacht haar toe. Monique heeft de Lady Bears dit jaar behoed voor degradatie en de 4e plek bezorgd en ook vandaag naar een overwinning van 29-15 gecoacht.
“Het eerste jug is van mij!!” Roept ze. Nadat ze gedoucht heeft en haar eerste echte biertje op heeft, wordt ze op de stoel gemaand. ‘The Legend’ wordt bekroond tot ‘player of the match’. Ze speecht, ze lacht, ze hangt haar microfoon uit haar broek en ze at. Ze wint de bierrace en stapt de stoel weer af.
“Het tweede jug is ook van mij!!”